"Dünyadaki herşey metaforlardan ibarettir" demiş Goethe. Bu eserin bel kemiği, dayanma noktası bu cümledir. Yaşamda karşılaştığımız her olgunun altında bizi başka bir tarafa çeken bir olgu bulunmaktadır. Kimi zaman yaşamımızı yolculuk diye özetlesek bile gitmenin verdiği acı, ve varacağımız yerin telaşı bize adeta bir kitaptır.
Tek başınıza dünyanın bir ucuna da gitseniz saf özgürlüğü tatmanız zor olabilir. Kafanızda dağınık bir dünya varken hâlâ o dünyanın esiri olarak kalacaksınızdır. Belki bu uzaklaşma zirveden aşağıya inmek gibidir, hatta bir maden ocağının en altına inerek en zoru görmektir. Bedeni işlerin zorluğu manevi zorlukların yanında bir hiçtir. Bedeni olarak güçlenmek kolay olsa da manevi olarak güçlenmek için hangi ağırlıkların altına girmek çözüm olacaktır bilinmez.
Bizi uzaklara götürmek için kollarımızdan tutacak insan yok denecek kadar azdır. Bu zamanlarda bize eşlik edecek biri varsa o da insanın kendisidir. Kendisine uyarıda bulunacak, kızacak ve övecek olan yine kendisidir.
Metaforlarla dolu bu eserde herkes kendi bir pay çıkartacaktır. Her karakter ayrı bir dünya, ayrı bir mesajdır. Kafanızda soru işaretleriyle okuyacağınız bu eser kafanızı karıştıracaktır. Peşinde yaprakları, tozu, toprağı sürükleyen bir fırtına gibi. Kitabı iyi anlarsanız bu fırtınadan yaprağı, toprağı hatta balığı bile ayırabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder