Uzaktan bakmayın bu eski binaya. Biraz daha yaklaşabilirsiniz. Merdivenleri tırmanınca küçük bir oda göreceksiniz. Pek eşya yoktur. Raskolnikov'un yuvasına hoş geldiniz.
Dostoyevski Suç ve Ceza sıyla canımızı sıkmayı çok iyi başarıyor. Raskolnikov'la bizi gayet iyi tanıştırıyor fakat Raskolnikov a sorsaydı, onun bizimle tanışmak isteyeceğini sanmıyorum. Asosyal bir kişi olan Raskolnikov ekonomik sıkıntılardan dolayı okulu terketmiştir, anne ve kız kardeşinden oluşan ailesi uzaktadır ve maddi olarak dibi görmüştür. İnsan her açıdan en kötüyü görmeden bu durumda ne yapacağını kestiremiyor ama Raskolnikov bu durum için planlarını yapmıştır.
Eserde cinayet ve hırsızlık suçu işleyen Raskolnikov, cezasını yine kendi kendine kesmiştir. Mahkemenin vereceği cezadan daha büyük bir ceza çekmeye başlamıştır: Vicdan. Tüm delilleri insan yok etse de kendi kendine kuracağı mahkemede delillerin hepsi ortadadır. Suçunu itiraf etmekle etmemek arasında kaldığı bölümlerde bende suçu gizlemek için yanlış bir hareket yapmamaya çalıştım. Bunun sebebini net olarak bilmemekle birlikte bilinçaltım Raskolnikovun haklı olduğunu söylüyordu. Tabi hırsızlık ve cinayetin savunulacak bir yanı yoktur ama işlediği suçun ilgilisi tefeci bir moruk olması benim gözümde suçunu hafifletti.
Çaldıklarını harcamamasının derininde tefecinin ölmesinin onu daha da rahatlattığı; içten içe çalması değilde o kadının ölmesinin tatmini olduğunu düşünüyorum. Suçunu itiraf edip etmeme arasında kalmasının büyük bir sebebi kadının bunu hakedip haketmediğini düşünmesiydi.
Diyeceğim o ki ; Dostoyevski çaresizliği bu kadar iyi anlatmasaydı belki yakalanacağı sayfayı merakla bekleyebilirdim. Umarım sizde böyle bir planın içine girerseniz kurunun yanında yaşıda yakmazsınız; olan moruğun kız kardeşine oldu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder